Historia
Uruk-Hai zamieszkujący północne tereny Królestwa Wschodu byli potomkami tych uruków, którzy po bitwie o Helmowy Jar uciekli na północ w Góry Szare, a następnie powędrowali na wschód. Żyli tam utrzymując się głównie z myślistwa. W 2127 roku piątej ery do ich siedzib przybył król Taulin z Królestwa Wschodu. Zawarli z jego królestwem sojusz. Zaczęli handlować z ludźmi, nauczyli się od nich hodować bydło i uprawiać ziemie, w zamian wykuwali im broń. Często wspomagali nowego sojusznika w wielu wojnach. W roku 2154 wspomogli siły Taulina armią 9000 wojowników. W późniejszych czasach wielu spośród nich walczyło w wojsku Królestwa.
Gardzili orkami, których uważali za niewolników. Zapuszczali się na Północne pustkowia i zakładali tam osady i miasta. Zaprzyjaźnili się z krasnoludami z Nagranu, jak i elfami z Thalas pod wodzą Ailosa.