Nalantowie

Nalant z Gladdorn.

Nalantowie (Cel.Północny szczep)- Jeden z dwóch plemion Valandrinów. Składali w większości z Galadrinów i Beorinów. Przez całą Pierwszą Erę żyli w północnej części Maranu. Nie znane są z nazwy ich siedziby w Maranie. Nękali Atanich, którzy zapuszczali się na ich ziemie. Ich wodzem był Nólin, zaś po jego śmierci jego syn Androth.

Ok. 800 roku DE ponad połowa Nalantów opuściła Maran pod wodzą Ithiliona, młodszego syna Elwenda. Po długiej i ciężkiej podróży przybyli Wielki Zielony Las, docierając do doliny Wielkie Rzeki Anduiny. Przerazili się Gór Mglistych, gdyż nie przywykli do widoku wielkich gór, których nie było w ich ojczyźnie i nie powędrowali dalej. Osiedlili się na południe od Samotnej Skały. Zbudowali wielkiej miasto Gladdorn i założyli małe królestwo o tej samej nazwie. Z czasem przełamali niechęć do Atanich i zaczęli handlować z Nortami, elfami z Leśnego Królestwa i Lorien oraz krasnoludami z Khazad-dum.

W czasie wojny elfów z Sauronem pozostali neutralni. W 3430 roku przyłączyli się do Ostatniego Przymierza. Wystawili wtedy ponad 5000 ludzi. W bitwie o Dagorland stracili większość swej armii a ich król, Oroferon poległ. Władzę w Gladdorn przejął jego syn, Amridion.

W Trzeciej Erze sprzymierzają się z Gondorem i Nortami. W 1248 roku król Nolimon pomaga Romendacilowi II pokonać Easterlingów. Utrwala to sojusz między dwoma królestwami. W 1300 roku TE wielu Nalantów przybywa na dwór Gondoru, gdzie osiągają niejednokrotnie wysokie pozycje. W czasie wojny domowej w Gondorze król Falatrin prowadzi zastęp 6000 żołnierzy by pomóc Eldacarowi odzyskać tron.

W 1857 roku TE zostają podbici przez Easterlingów. W wojnie poległ ostatni król Nalantów, Earner. Niedobitki z tego ludu uciekają na zachód, przez Góry Mgliste do Tarnathu, gdzie mieszają się z Beorinami. Niektórzy jednak dołączają do Eothedów.

Charakterystyka

Ubierali się głównie w zieleń i brąz. Ich uzbrojenie posiadało różnorakie roślinne motywy. Poruszali niezwykle szybko i cicho. Kochali rozległe pola, doliny rzeczne oraz lasy. Mieszkali w małych, dobrze zorganizowanych osadach. Wyjątkiem była stolica i jedyne miasto, Gladdorn. Nie przyjaźnili się ani nie przepadali za ludźmi czy krasnoludami, ale szanowali elfów. Walczyli głównie z zasadzek, z wykorzystaniem łuków i różnorakich pułapek, zaś do walki ubierali lekkie kolczugi i hełmy w roślinne ornamenty. Znali się dobrze na różnych roślinach. Mieli w zwyczaju zatruwać swe strzały jak i ostrza mieczy oraz sztyletów. Z wyglądu nie odbiegali zbytnio od innych Celadrimów. Zazwyczaj mieli ciemne włosy i jasne oczy oraz typową granatową karnacje, choć rodzina królewska (nazywająca się Ithiliana od imienia założyciela) oraz co niektórzy z Nalantów miewali srebrzyste włosy. Ci, którzy zamieszkiwali zachodnią część Zielonego Lasu częstej spotykali się z Leśnymi Elfami a swe domy, podobnie jak niegdyś Tauroni czy Galadhrimowie budowali wokół drzew.

Królowie Gladdorn

Druga Era

• Ithilion (800-1025 DE) ur. 700 rok DE
• Calinther (1025-1160 DE) ur.850 rok DE
• Elderion (1160-1220 DE) ur. 940 rok DE
• Morigen (1220-1240 DE) ur. 1000 rok DE
• Eorlen (1240-1500 DE) ur. 1220 rok DE
• Ardon (1500-1570 DE) ur. 1320 rok DE
• Malathin (1570-1600 DE) ur. 1380 rok DE
• Leofa (1600-1680 DE) ur. 1480 rok DE
• Garred (1680-1795 DE) ur. 1550 rok DE
• Heormund Stary(1795-2020 DE) ur. 1640 rok DE
• Grimald (2020-2060 DE) ur. 1790 rok DE
• Ernbold przyjaciel elfów (2060-2110 DE) ur. 1900 rok DE
• Aranhelm (2110-2180 DE) ur. 1980 rok DE
• Ernmoth (2180-2379 DE) ur. 2079 rok DE
• Grimtreo (2379-2429 DE) ur. 2149 rok
• Fengel (2429-2449 DE) ur. 2250 rok DE
• Deor (2449-2553 DE) ur. 2375 rok DE
• Frea (2553-2600 DE) ur. 2400 rok DE
• Mornvir (2600-2609 DE) ur. 2489 rok DE
• Aranhar (2609-2809 DE) ur. 2564 rok DE
• Galbold (2809-2849 DE) ur. 2644 rok DE
• Arantorn (2849-2995 DE) ur. 2800 rok DE
• Galdar (2995-3099 DE) ur. 2900 rok DE
• Forndar (3099-3152 DE) ur. 2980 rok DE
• Aranvir (3152-3225 DE) ur. 3080 rok DE
• Oroferon (3225-3434 DE) ur. 3191 rok DE
• Amridion (3434 DE-190 TE) ur. 3341 rok DE