Bitwa o Nevendaar – bitwa toczona od 17 do 23 lipca 103 roku CE między wojskami Gondoru, Arnoru i Rohanu a siłami Alkmaarczyków i Haradrimów.
Przebieg bitwy[]
Armie Alkmaaru i Wschodu przekroczyły Góry Popielne i ruszyły ku Czarnej Bramie, która stanowiła warownię ochraniająca kraje Południa. Daeron wraz ze swym oddziałem prowadził wojnę partyzancką z siłami Zjednoczonej Armii na granicy Mordoru i Gondoru. Jednak mała grupa wojowników nie mogła długo zatrzymywać coraz większej armii wroga. Oddział Daerona działał na ziemiach Gondoru, Nevendaarze. Wkońcu jednak przeważające siły Alkmaarczyków i Haradrimów zdołały przegnać skrytobójców. Nevendaar został najechany i złupiony. Tak upadła najbardziej oddalona na Wschód część Gondoru. Błękitna Rada postanowiła rozstawić wojsko wzdłuż Wielkiej Rzeki w mieście Nevendaar (od regionu w którym stało). Obroną miasta miał dowodzić Daeron i kapitan Raithe, znany już z poszukiwań korony Dal'kannitha.
Pierwszego dnia, orkowie z pomocą słoni Haradrimów zdobyli północną część miasta. Elfowie, ludzie i krasnoludowie walczyli na każdej ulicy północnej dzielnicy. Jednak gdy rozległ się dźwięk rogu mithondiońskiego, wszyscy ruszyli do odwrotu i łodzi rozmieszczonych na przystani. Nie wszystkim żołnierzom udało się przeprawić na drugi brzeg. Połowa z nich zginęło podczas przeprawy. Słonie Haradrimów na nic się zdały podczas przperawy przez Wielką Rzekę. Nieprzyjaciele musieli teraz zbudować wiele solidnych tratw by przeprawić się na drugi brzeg. Do walki wkroczyli orkowi oraz Haradrimscy łucznicy, którzy zaczęli strzelać na płynących. Ci którzy dpołynęli do południowy brzeg, zaraz zgłosili się do Daerona i Raithe'a. Dowódcy wysłali na południową przystań oddział specjalny skaładający się z 5 Strażników Śródziemia i 30 najlepszych łuczników oraz zarazem wojowników stacjonujących w Nevendaarze. Przez kolejne dni, ten oddział odpierał ataki orków na tratwach.
Szóstego dnia, pod osłoną nocy duża ilość orków i Haradrimów na tratwach przeprawiła się przez Wielką Rzekę. Oddział specjalny pod dowódctwem Daerona zaczaiła się na nich przy filarach na przystani. Gdy rozpoczął się atak, "nieśmiertelni" dobyli broni, wychinęli zza kolumn i rzucili się do wroga. Podczas tej sarży zginęło około 100 orków i Haradrimów oraz około 20 gondorskich wojowników. Niestety, wojska Gondoru i Arnoru musiały wycofać się z miasta. Podczas odwrotu, orkowi łucznicy ostrzelali wycofujących się żołnierzy. Ci którzy przeżyli dotarli do Minas Tirith. Na miejscu Daeron zdał raport Aragornowi o sytuacji w Nevendaarze. Król bardzo się tym strapił. Rozkazał on Daeronowi i Raithe'owi wyruszyć do Rohanu po pomoc. Król Eomer chętnie zgodził pomóc. Cała armia Gondoru, Arnoru i Rohanu ruszyła po Nevendaar. Po drodze spotkali połowę armii nieprzyjaciela. Siły Zła zostały rozgromione pod Nornden, miastem Gondoru. Armia która pozostała w Nevendaarze wycofała się do granic Mordoru, by tam uzupełnić szeregi oraz zaopatrzenie. Nevendaar został odbudowany ale już nigdy nie powrócił do swojej dawnej świetności.
